Het concept van tijdrijzen is op zich niet iets nieuws. Natuurlijk zouden we graag willen weten hoe de toekomst eruit ziet, of willen we ervaren hoe het in het verleden was. In Het ministerie van tijd, het debuut van Kaliane Bradley, wordt er een stap verder gegaan. Wat als je mensen uit het verleden haalt en ze zich laat aanpassen in het heden? Zou dat lukken of zouden de verschillen te groot zijn? Een interessant concept dat voor een deel goed is uitgewerkt in het boek, maar die in de tweede helft van het verhaal toch een beetje uit de bocht vliegt.
Het ministerie van tijd is uitgegeven door uitgeverij Prometheus en is een vertaling van The Ministry of Time. Wij ontvingen een recensie-exemplaar in ruil voor onze eerlijke mening.
Waar gaat Het ministerie van tijd over?
In de nabije toekomst krijgt een ambtenaar het salaris van haar dromen aangeboden en hoort kort daarna aan welk project ze gaat werken. Een onlangs opgericht ministerie verzamelt in de eenentwintigste eeuw ‘expats’ uit de hele geschiedenis.
Ze krijgt de taak om als ‘brug’ te werken: samenwonen met, assisteren bij en toezicht houden op de expat die bekendstaat als ‘Achttienzevenenveertig’, oftewel luitenant Graham Gore. Hij is een beetje gedesoriënteerd nu hij moet samenwonen met een ongetrouwde vrouw die regelmatig haar kuiten laat zien, omgeven door bizarre concepten als ‘wasmachines’, ‘Spotify’ en ‘de ineenstorting van het Britse Rijk’. Met een honger naar ontdekkingen, altijd een pakje sigaretten binnen handbereik en de steun van een charmante en chaotische groep mede-expats probeert hij zich al snel aan te passen.
In het jaar dat volgt ontwikkelt wat de brug aanvankelijk had beschouwd als een ongemakkelijke situatie met een nieuwe huisgenoot zich tot iets veel diepers. Als de ware aard van het project van het ministerie aan het licht komt, moeten ze gedwongen de werkelijkheid onder ogen zien. Kan liefde de obstakels van tijd en geschiedenis overwinnen?
Geen duidelijk genre
Het idee achter Het ministerie van tijd is goed. Het moet inderdaad lastig zijn om mensen uit het verleden zich te laten aanpassen aan de toekomst. We zien het nu al bij oudere mensen die moeite hebben om zich aan de moderne tijden aan te passen. Stel je voor dat er dan nog een paar honderd jaar tussen zou zitten. Bradley neemt uitgebreid de tijd om de belangrijkste personages neer te zetten. Soms doet ze hier echter wel erg lang over. De eerste helft van het boek is dan ook vrij traag wat dat betreft. In dit eerste deel wordt de relatie tussen de brug en expat Graham Gore neergezet. Hier en daar wordt er wel een beetje al wat van het mysterie ontbloot, maar het blijft sluimeren op de achtergrond.
Het is het tweede deel van het boek dat het verhaal ineens laat veranderen. Van een sluimerende romance gaan we ineens naar een sci-fi spionage thriller. De omslag komt zo onverwachts dat je er haast een whiplash van krijgt. Het is goed dat er wel wat vaart in het verhaal komt en er ook daadwerkelijk iets gebeurt, maar dit deel van het boek voelt te gehaast en het is niet helemaal duidelijk wat er gaande is. Natuurlijk zijn er weer tijdlijnen en keuzes die de toekomst doen veranderen, maar het voelt soms een beetje alsof er een grote berg aan concepten bij elkaar wordt gegooid, waardoor het een beetje rommelig wordt.
Het ministerie van tijd is het sterkste op het moment dat het zich alleen focust op de personages. Zo wordt er stilgestaan bij de eenzaamheid van de expats in deze vreemde nieuwe wereld. Er komen ook andere belangrijke onderwerpen aan bod die je doen nadenken over de wereld waarin we leven. Toch stort het allemaal bijna in door de incoherentie van de conclusie van het verhaal.
Conclusie
Het ministerie van tijd is aan de ene kant een interessant verhaal die de focus vooral in het eerste deel legt op de personages. Helaas weet het boek niet consistent genoeg te zijn. Bradley wil teveel waardoor het geheel rommelig wordt. Dat wil niet zeggen dat het boek niet goed is. Zeker voor liefhebbers van geschiedenis en sci-fi is het interessant. Veel recensies zijn echter enkel lovend over dit boek. Wij zetten daar wel wat kanttekeningen bij. Het is een goed debuut, maar het kan beter. We zijn in ieder geval benieuwd hoe Bradley zich verder ontwikkelt als schrijfster.